Susmaram

Men bir gulam, yük altında ezilmişem, gardaşım,
Sevinç bilmez bir mahkumam, ah-u zardır sırdaşım.
Damga vurub, zencirleyib tullamışlar zindana,
Karlı, buzlu cehennemler mesken olmuşdur bana.

Mene dinme, sus deyirsen, ne vahtacan susacam,
Buhranların, hicranların, mahbesinde galacam?
Niye susum, danışmıyım…? insanlıkda payım var,
Menim ana vatanımdır talan olan bu diyar.

Niye susum, danışmıyım, Türk yurdudur bu torpak,
Oğuzların, Elhanların vatanında kimdir, bak!
Susmıyacam…Goy atsınlar, yük altında ölünce
Tekdirlere döze döze, düşmen mene gülünce…

Süd vererken doğma anam bele demiştir mene:
“Seni gurban besleyirem türk yurduna, vetene
Bu dünyada azadlığı şan şöhretten üstün tut
Alçaklığı, yaltağlığı, rezilliği sen unut
Senin sevgin veten olsun, millet olsun, men olum
Südüm sene haram olsun heyanet etsen oğlum…”

Nece susum, danışmıyım, men eyliyim heyanet?
Hanı sevgi, hanı vatan, di harda galdı millet?
Men bir gulam, yerim altun, suyum gümüş, özüm aç,
Atam mahkum, anam salih, elim her şeye möhtaç.

Dil yaranır danışmağa, men danışabilmirem
Aç galbimi, yar sinemi ciğer veremdi verem
Köramal tek sürünmekde denen varmıdır mena?
Ne vahtacan çörek üçün girek her alçak dona?

Men Türk evladıyam, derin aklım, zekam var,
Ne vahtacan çiynimizde gezecekdir yağılar?
Ne kadar ki, hakimlik var, mehkumluk var, men varam,
Zülme garşı isyankaram, ezilsem de SUSMARAM !